Bhagwat Gita Chapter 1 Arjun Vishad Yoga | भगवत गीता अध्याय 1: अर्जुन विषाद योग

| धृतराष्ट्र उवाच |

धर्मक्षेत्रे कुरुक्षेत्रे समवेता युयुत्सवः |

मामकाः पाण्डवाश्चैव किमकुर्वत सञ्जय ||1||

सञ्जय उवाच ।

दृष्ट्वा तु पाण्डवानीकं व्यूढं दुर्योधनस्तदा ।

आचार्यमुपसङ्गम्य राजा वचनमब्रवीत् ।। 2।।

पश्यैतां पाण्डुपुत्राणामाचार्य महतीं चमूम् ।

व्यूढां द्रुपदपुत्रेण तव शिष्येण धीमता ।। 3।।

अत्र शूरा महेष्वासा भीमार्जुनसमा युधि

युयुधानो विराटश्च द्रुपदश्च महारथ: || 4||

धृष्टकेतुश्चेकितान: काशिराजश्च वीर्यवान् |

पुरुजित्कुन्तिभोजश्च शैब्यश्च नरपुङ्गव: || 5||

युधामन्युश्च विक्रान्त उत्तमौजाश्च वीर्यवान् |

सौभद्रो द्रौपदेयाश्च सर्व एव महारथा: || 6||

अस्माकं तु विशिष्टा ये तान्निबोध द्विजोत्तम |

नायका मम सैन्यस्य संज्ञार्थं तान्ब्रवीमि ते || 7||

भवान्भीष्मश्च कर्णश्च कृपश्च समितिञ्जय: |

अश्वत्थामा विकर्णश्च सौमदत्तिस्तथैव च || 8||

अन्ये च बहव: शूरा मदर्थे त्यक्तजीविता: |

नानाशस्त्रप्रहरणा: सर्वे युद्धविशारदा: || 9||

अपर्याप्तं तदस्माकं बलं भीष्माभिरक्षितम् |

पर्याप्तं त्विदमेतेषां बलं भीमाभिरक्षितम् || 10||

अयनेषु च सर्वेषु यथाभागमवस्थिता: |

भीष्ममेवाभिरक्षन्तु भवन्त: सर्व एव हि || 11||

तस्य सञ्जनयन्हर्षं कुरुवृद्ध: पितामह: |

सिंहनादं विनद्योच्चै: शङ्खं दध्मौ प्रतापवान् || 12||

तत: शङ्खाश्च भेर्यश्च पणवानकगोमुखा: |

सहसैवाभ्यहन्यन्त स शब्दस्तुमुलोऽभवत् || 13||

तत: श्वेतैर्हयैर्युक्ते महति स्यन्दने स्थितौ |

माधव: पाण्डवश्चैव दिव्यौ शङ्खौ प्रदध्मतु: || 14||

पाञ्चजन्यं हृषीकेशो देवदत्तं धनञ्जय: |

पौण्ड्रं दध्मौ महाशङ्खं भीमकर्मा वृकोदर: || 15||

अनन्तविजयं राजा कुन्तीपुत्रो युधिष्ठिर: |

नकुल: सहदेवश्च सुघोषमणिपुष्पकौ || 16||

काश्यश्च परमेष्वास: शिखण्डी च महारथ: |

धृष्टद्युम्नो विराटश्च सात्यकिश्चापराजित: || 17||

द्रुपदो द्रौपदेयाश्च सर्वश: पृथिवीपते |

सौभद्रश्च महाबाहु: शङ्खान्दध्मु: पृथक् पृथक् || 18||

स घोषो धार्तराष्ट्राणां हृदयानि व्यदारयत् |

नभश्च पृथिवीं चैव तुमुलोऽभ्यनुनादयन् || 19||

अथ व्यवस्थितान्दृष्ट्वा धार्तराष्ट्रान् कपिध्वज: |

प्रवृत्ते शस्त्रसम्पाते धनुरुद्यम्य पाण्डव: ||20||

हृषीकेशं तदा वाक्यमिदमाह महीपते |

अर्जुन उवाच |

सेनयोरुभयोर्मध्ये रथं स्थापय मेऽच्युत || 21||

यावदेतान्निरीक्षेऽहं योद्धुकामानवस्थितान् |

कैर्मया सह योद्धव्यमस्मिन् रणसमुद्यमे || 22||

योत्स्यमानानवेक्षेऽहं य एतेऽत्र समागता: |

धार्तराष्ट्रस्य दुर्बुद्धेर्युद्धे प्रियचिकीर्षव: || 23||

सञ्जय उवाच |

एवमुक्तो हृषीकेशो गुडाकेशेन भारत |

सेनयोरुभयोर्मध्ये स्थापयित्वा रथोत्तमम् || 24||

भीष्मद्रोणप्रमुखत: सर्वेषां च महीक्षिताम् |

उवाच पार्थ पश्यैतान्समवेतान्कुरूनिति || 25||

तत्रापश्यत्स्थितान् पार्थ: पितृ नथ पितामहान् |

आचार्यान्मातुलान्भ्रातृ न्पुत्रान्पौत्रान्सखींस्तथा || 26||

श्वशुरान्सुहृदश्चैव सेनयोरुभयोरपि |

तान्समीक्ष्य स कौन्तेय: सर्वान्बन्धूनवस्थितान् || 27||

कृपया परयाविष्टो विषीदन्निदमब्रवीत् |

अर्जुन उवाच |

दृष्ट्वेमं स्वजनं कृष्ण युयुत्सुं समुपस्थितम् || 28||

सीदन्ति मम गात्राणि मुखं च परिशुष्यति |

वेपथुश्च शरीरे मे रोमहर्षश्च जायते || 29||

गाण्डीवं स्रंसते हस्तात्त्वक्चै व परिदह्यते |

न च शक्नोम्यवस्थातुं भ्रमतीव च मे मन: || 30||

निमित्तानि च पश्यामि विपरीतानि केशव |

न च श्रेयोऽनुपश्यामि हत्वा स्वजनमाहवे || 31||

न काङ्क्षे विजयं कृष्ण न च राज्यं सुखानि च |

किं नो राज्येन गोविन्द किं भोगैर्जीवितेन वा || 32||

येषामर्थे काङ्क्षितं नो राज्यं भोगा: सुखानि च |

त इमेऽवस्थिता युद्धे प्राणांस्त्यक्त्वा धनानि च || 33||

आचार्या: पितर: पुत्रास्तथैव च पितामहा: |

मातुला: श्वशुरा: पौत्रा: श्याला: सम्बन्धिनस्तथा || 34||

एतान्न हन्तुमिच्छामि घ्नतोऽपि मधुसूदन |

अपि त्रैलोक्यराज्यस्य हेतो: किं नु महीकृते || 35||

निहत्य धार्तराष्ट्रान्न: का प्रीति: स्याज्जनार्दन |

पापमेवाश्रयेदस्मान्हत्वैतानाततायिन: || 36 ||

तस्मान्नार्हा वयं हन्तुं धार्तराष्ट्रान्स्वबान्धवान् |

स्वजनं हि कथं हत्वा सुखिन: स्याम माधव || 37||

यद्यप्येते न पश्यन्ति लोभोपहतचेतस: |

कुलक्षयकृतं दोषं मित्रद्रोहे च पातकम् || 38||

कथं न ज्ञेयमस्माभि: पापादस्मान्निवर्तितुम् |

कुलक्षयकृतं दोषं प्रपश्यद्भिर्जनार्दन || 39||

कुलक्षये प्रणश्यन्ति कुलधर्मा: सनातना: |

धर्मे नष्टे कुलं कृत्स्नमधर्मोऽभिभवत्युत || 40||

अधर्माभिभवात्कृष्ण प्रदुष्यन्ति कुलस्त्रिय: |

स्त्रीषु दुष्टासु वार्ष्णेय जायते वर्णसङ्कर: || 41||

सङ्करो नरकायैव कुलघ्नानां कुलस्य च |

पतन्ति पितरो ह्येषां लुप्तपिण्डोदकक्रिया: || 42||

दोषैरेतै: कुलघ्नानां वर्णसङ्करकारकै: |

उत्साद्यन्ते जातिधर्मा: कुलधर्माश्च शाश्वता: || 43||

उत्सन्नकुलधर्माणां मनुष्याणां जनार्दन |

नरकेऽनियतं वासो भवतीत्यनुशुश्रुम || 44||

अहो बत महत्पापं कर्तुं व्यवसिता वयम् |

यद्राज्यसुखलोभेन हन्तुं स्वजनमुद्यता: || 45||

यदि मामप्रतीकारमशस्त्रं शस्त्रपाणय: |

धार्तराष्ट्रा रणे हन्युस्तन्मे क्षेमतरं भवेत् || 46||

सञ्जय उवाच |

एवमुक्त्वार्जुन: सङ्ख्ये रथोपस्थ उपाविशत् |

विसृज्य सशरं चापं शोकसंविग्नमानस: || 47||